Fantastische 24 uurs - UIt de kuip van Zeeleeuw

Het verslag van de 24 uurs is dit keer net zo snel als er gezeild is, waarbij iedere aak denk ik een persoonlijk record heeft gezet. Dit keer hadden zowel de ZA1 als Danielle beiden meer dan 200 mijl gevaren.

De uitslagen zijn op de 24 uurs site  te zien in de klasse "RPB", met als top 3: Danielle - de Gulden Buffel (VB) en Zilveren Zwaan.

Van de week zal ook de inschrijving voor de Hylper, onze feestelijke seizoens afsluiting op 21/22 september, open gezet worden. Hierbij zijn er max. 200 eetplekken beschikbaar in de Foeke, dus zorg dat je dan meteen inschrijft ... wie het eerst komt, wie het eerst maalt.

Scheepse groet namens het bestuur,

Rien

_______________

24 uurs - Uit de kuip van de Zeeleeuw

Donderdagmiddag:

Toen ik donderdag arriveerde in Hindeloopen voor onze eerste 24-uursrace was ik licht gespannen. “De zeeleeuw is een prachtig schip maar toch ook een oude dame en 24 uur is lang. Bij zwaardere condities zal ze behoorlijk wat te verduren krijgen. Bovendien was mijn bemanning een gelegenheidsbemanning. Natuurlijk met enkele zeer ervaren zeilers maar allen zonder platbodemervaring. “Ik hoop maar dat alles heel blijft.”: schoot het door mijn hoofd.

Vrijdagmiddag:

Tijdens de voorbereidingen – het liep tegen drieën - kwijtte Aeolis zich gelukkig ook van haar taak; de wind stak op. Het IJsselmeer lag er in de zon prachtig bij en niets stond een  mooie wedstrijd in de weg.

Een uur voor aanvang gingen wij buitengaats om onze witte motor te starten. Tijdens het hijsen bleek de gloednieuwe piekeval te lang. Iedereen in mineur: zo konden we het zeil niet zetten!  Jan-Derk en  Merijn opperden om het halend eind 2 keer rond te laten lopen door de twee aangrijppunten op de gaffel zodat we het hijsgedeelte van de val feitelijk inkorte. Dat bood soelaas; om 18:40 passeerden we met een brandend driekleurenlicht dat voelde als de Olympische toorts de startlijn.

Vrij snel zagen wij de ZA1 de halfwinder hijsen. Het zag er prachtig uit en was verleidelijk maar we  hadden van tevoren besloten de onze in de zak te laten. We hadden er met vol tuig desondanks goed de gang in en zo zeilden we met 15 knopen wind de zonsondergang tegemoet.

Vrijdagnacht

Na een tijd in het donker gevaren te hebben onder een schitterende sterrenhemel, voerde ieder van ons zijn taken inmiddels in stilte uit. De vermoeidheid sloeg duidelijk toe en zo bracht de nacht zoals zij dat pleegt te doen ook rust in onze kuip. Steeds schijnbaar uit het niets, wanneer er een keerboei opdoemde, werd het serene tafereel verstoord door gekrakeel als van verstoorde watervogels. Het was best uitdagend om overzicht te hebben van alle boten die dezelfde ton wilde ronden en werkelijk overal vandaan konden komen. De wind was in deze eerste donkere uren iets verdere aangetrokken en hield goed aan. Met 18 knopen NNO in de zeilen konden we flink doorvaren over  half-windse rakken terwijl de eerste dutjes werden gedaan. Dat het woei kreeg ondergetekende mee doordat hij zich bij loef aan stuurboord toch aan de zijkant van het matras moest vasthouden om niet uit zijn kooi te rollen.

Zaterdag

De zonsopgang was fantastisch en Aeolis had er zin in vandaag; we lazen 23 knopen op de instrumenten. Nu moesten ook we een paar flinke rakken aan de wind varen. Een behoorlijke golfslag ging toch wel ten koste van de snelheid bij deze koers. En toen in de middag de wind nog wat verder aantrok zodat het water via de gangboorden de kuip in spoot en de loosgaten grondig testte, moesten we optreden. “Kluiver eraf of een rif in het grootzeil”: was de vraag. We kozen het laatste en dat bracht de oude dame tot rust als na een bezoek aan een coffeshop; ze lag weer prachtig op één oor. Zo zeilden wij onder een zonnetje bij veel wind de rest van de rakken uit en mochten wij finishen om  18:25 uur in Medemblik na 150,6 zeemijlen te hebben afgelegd. 

Overpeinzing

“Een mens heeft weinig nodig!”: ben je geneigd te denken. En dat is ook zo als je je mooie Lemster Aak buiten de vergelijking laat. Dan blijven een groep enthousiaste zeilvrienden, wind en water over.  Het was een ongelooflijk mooie wedstrijd om aan mee te doen en gelukkig heeft mijn tweede grote liefde zich fantastisch gehouden. Volgend jaar zeker weer maar nu eerst de Hylper Hurdsilery!

Olav Gimbère - schipper Zeeleeuw

Bemanning van de Zeeleeuw – VA64                     

(Vlnr staand: Rob Timmer, Jan-Derk Haan, Merijn Hüdig, Bas van Hoorn, Olav Gimbrère.
Vlnr zittend: Paul Havinga en Mark van Daal)